Embættismenn atvinnuvegaráðuneytisins eru ruglaðir í ríminu meðan að bæði Skatturinn og SFS bjóða upp á enn meira „réttlæti“.
Það er umhugsunarefni að aðeins einn ráðherra í ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur virðist hafa skilning á mikilvægi verðmætasköpunar.
Aukin skattlagning á atvinnugreinar leiðir ekki til velsældar þrátt fyrir að öðru sé haldið fram og embættismenn eru ekkert sérstaklega hæfir til þess að stjórna framgangi atvinnulífsins.
Öll efnahagsleg óvissa dregur úr fjárfestingu og það er af nægri óvissu að taka þegar litið er til ytri aðstæðna.
Mikið "réttlæti" felst í því að tengja greiðslu bóta við launavísitöluna í Tyrklandi.
Ég hvet þessi félög til þess að halda ótrauð áfram sinni sjálfbærnivinnu þrátt fyrir að kröfur verði mildaðar og staðlar einfaldaðir.
Þegar útgáfa Viðskiptablaðsins hófst vorið 1994 var íslenskt atvinnulíf á tímamótum.
„Stjórnarliðar hafa þess í stað reynt af öllum mætti að sannfæra þjóðina um að hér sé um að ræða leiðréttingu en ekki skattahækkun.“
Hvort verndartollar á kísilmálm frá Kína komi til með að bjarga PCC á Bakka er ómögulegt að segja.
„Þeir finnast sem eru fúlir og sjá ástæðu til að mótmæla. Jafnvel í sumum tilfellum að mótmæla mótmælum og í verstu tilfellum að mótmæla mótmælum við mótmælum.“
Snemmbúnar Sjómannadagskveðjur þingmanna Flokks fólksins voru kaldhæðislegar í ljósi aðfarar ríkisstjórnarinnar að sjávarútveginum.
Hrafnarnir furða sig á hve miklar áhyggjur fjölmiðlar og þingmenn stjórnarflokkanna hafa af því að þriggja mánaða sumarfrí Alþingis haldist óskert.
Hrafnarnir leggja til að Þór Saari verði fenginn til að sætta stríðandi fylkingar í Sósíalistaflokknum.
Sósíalistaflokkurinn kemur fyrir í skopmynd Halldórs þessa vikuna.
Svaðilfarir Eyjólfs Ármannssonar innviðaráðherra ættu að vera skáldum innblástur.
